به بهانه درگذشت مردی که داراب را شروه باران کرد و رفت
آژانس خبری داراب؛ جلیل سلمان – بی تردید اگر امروز ضیاء کمانه در میانمان بود شرمِ حضور، عاملی برای عدم بیان توانمندی هایش می شد اما اکنون که در میان ما نیست بی تکلف تر می توان برای او و همه تلاش هایش در طول این سالها چند خطی نوشت. هجرانِ کمانه همانقدر که ناباورانه […]
آژانس خبری داراب؛ جلیل سلمان – بی تردید اگر امروز ضیاء کمانه در میانمان بود شرمِ حضور، عاملی برای عدم بیان توانمندی هایش می شد اما اکنون که در میان ما نیست بی تکلف تر می توان برای او و همه تلاش هایش در طول این سالها چند خطی نوشت. هجرانِ کمانه همانقدر که ناباورانه بود به همان اندازه نیز غافلگیرمان کرد.
بخوبی به یاد دارم «واگویه های صابر» را که تمام کرد از سختی کار فرهنگی در داراب می گفت، در «افسانه داراب» مقاله اش را خواندم. کتابش حاوی اشعار زنده یاد «علی قلی بهارلو» معروف به «صابر» بود. مقدمه اش کار اهل قلم بود، «حسین سرفراز» قابل تأمل نگاشته بود.
ابوالقاسم فقیری، در نشریه عصر مردم، ضمن دست مریزاد به ضیاء کمانه، شرحی بر کتاب واگویه های صابر نوشت که شعری از صابر آغازگرِ مَطلع آن بود:
اگر یادم کنی، یادِ خوشت باد
بلا دور از رخ لیلی وَشت باد
…
و ادامه می دهد: « ضیاءکمانه دوست نازنین این قلم که جانش را در گرو هنر و ادبیات گذاشته است با همت خود ترانه های متعلق به شادروان علی قلی بهارلو که تخلص صابر را انتخاب کرده بود، گردآوری کرده که گرد و غبار زمانه را از چهره آن برگیرد و این ترانه ها را از معرض فراموشی دور کند. سعی او مشکور باد…»(عصر مردم،کشکول، چهارشنبه، ۴ مردادماه ۱۳۹۱)
اغلب مردم ترانه های محلی این کتاب را زمزمه می کردند. اهلِ شروه(شلوه) کتابش را دوست داشتند. دارابی ها رُوهای شروه را از دیرباز به خوبی می شناسند. سرکوهی، گیس چاگونی، منصورخانی، گلزاری، گرمسیری و.. همه مردم داراب اهل دلند و اهل شروه.
منتظر بودم تسلیم مشکلات شود اما تسلیم نشد و «شروه باران» را آغاز کرد.
شروه بارانش که منتشر شد، انگار شروه داراب را جانی دوباره داد. این بار در «شروه باران» از زنده یادان « ابن لطیفا» و «سیدعبدالحسین شریفی» نوشته بود. مقدمه این بارش را «ابو ایوب کشفی» به قلم ظرافت کشیده بود. همواره از «قلی داراب خوب» و صدای ماندگار او نیز یاد می کرد.
هر دو کتابش ارزشمند بودند و عِرقِ وطنی از میان نوشته هایش متبلور بود. کمانه برای شروه ی داراب اولین بود. بازنشسته بود اما اجازه عبور زمان از خود را نمی داد. دست به قلم بود و نویسنده، روزنامه نگار و مؤلف.
کتاب «داراب در سفرنامه ها، خاطرات و کتب جغرافیایی» را به همراه یار دیرینه اش «بهنیا» به سرانجام رساند تا نشان دهد تاریخ را هم خوب می فهمد. با همه مشکلات پیش رویش که بارها از آن می گفت کمر همتش را محکم نمود و این کتاب را به چاپ رساند.
از اصحاب شعر و ادب بود. ادبیات جاری جامعه را به خوبی می شناخت و لطیفی طبعش به شعر طعنه ها می زد. برای تاریخِ شعرِ داراب مقاله ای نگاشته بود به نام «یادی از رفتگان و نامی از باشندگان شعر داراب».
ضیاء کمانه، داراب را شروه باران کرد و رفت…
مرحوم ضیا کمانه هنرمند پیشکسوت شهرستان داراب که عمری در راه اعتلای فرهنگ و هنر این دیار سپری کرده بود سرانجام عصر سه شنبه ۱۷ شهریور ماه پس گذراندن یک دوره بیماری به دیدار معبود شتافت.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
روحش شاد
روحش شاد.مردان نیک جاودانند
روحش شاد و یادش گرامی باد
ارام بخواب که دردت ارام گرفت…
روحش شاد
روحش شاد انشاالله
اندوه ما در غم از دست دادن آن بزرگوار در واژه ها نمی گنجد.تنها می توانیم از خداوند برای خانواده ایشان صبری عظیم و برای آن مرحوم روحی شاد و آرام طلب کنیم
روحش شاد
روحش شاد،یادش گرامی
نام نیکش جاودان باد
کاش دلسوزان شهر و زادگاهمان تا زنده اند بیشتر و بهتر بشناسیم
روحش شاد
روحش شاد یادش گرامی
خدا بیامرزتش
روحش شاد و یادش گرامی.
به فرزندان آن مرحوم بابک و بهتاش تسلیت عرض می نمایم.
روحش شاد ویادش گرامی
دست مریزاد به جناب سلمان که قلمی در وصف زنده یاد آقا ضیا کمانه زدند تاریخ سرگذشت هنرمندان که مرور می کنیم پی به نکته غریبی می بریم که معمولا پس از مرگ هنرمند رخ می دهد ای کاش در زمان حیات آن بزرگواران نیز به پای درد دل انها می نشستیم و قدر بودنشان را ارج می نهادیم .
برای شادی روح مرحوم تازه در گذشته صلوات
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ضیالابلای واژه ها ست و تاریخ را طی خواهد کرد
روحش جاودان
روحش شادویادش گرامی
به جامعه ورزش داراب هم تسلیت میگویم
مرحوم کمانه سالهای سال به فوتبال داراب کمکهای بزرگی کرد .
مدیر و مربی گری تیمهای پیام ، عقاب و … در سطح جوانان و بزرگسالان را به عهده داشت
به خانواده مرحوم کمانه تسلیت می گویم .
روحش شاد یادش گرامی
روحش شاد
متاسفیم که یکی از نخبگان شهرمان رااز دست دادیم
عرض تسلیت به خانواده مرحوم کمانه
ضمن تسلیت به جامعه فرهنگی و هنری و خانواده محترم ایشان
یک سوال داشتم:
چرا مسولین فرهنگی تلاشی برای پخش فیلم محمدرسول اله در سینما داراب نکردند!!!
ما که سینما داریم اینجوریم وای بحال اونایی که سینما ندارن.
قابل توجه مسولین مربوطه
شهرهای همسایه با وجود نداشتن سینما این فیلم را در سالن های آفتی تاتر پخش کردند”’
نام و یادش گرامی
روحش شاد ویادش گرامی