وقتی آثار باستانی داراب می تواند یک ژاپنی را وادار به سفر کند
جلیل سلمان؛ فردای داراب – شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که یک موضوع چند سال ذهن شما را به خود مشغول نماید و به ناگاه دریچه ای باز می شود و شما را مصمم می کند تا برای دستیابی به یک حقیقت سختی های پیش رو را تحمل نموده و بار سفر را […]
جلیل سلمان؛ فردای داراب – شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که یک موضوع چند سال ذهن شما را به خود مشغول نماید و به ناگاه دریچه ای باز می شود و شما را مصمم می کند تا برای دستیابی به یک حقیقت سختی های پیش رو را تحمل نموده و بار سفر را ببندید.
اما درک این موضوع کمی سخت تر به نظر می رسد که فقط برای دیدن محل واقعی یک عکس سفری چند هزار کیلومتری را به جان بخرید تا آنجا را از نزدیک ببینید. عکسی که در یک کتاب دیده اید.
همه چیز از یک عکس آغاز می شود. عکسی که ذهن یک «چشم بادامی» علاقمند به تاریخ جهان را چندین سال به خود مشغول نموده است. این عکس متعلق به یک اثر باستانی در ایران است اما محل دقیق آنرا نمی داند. تلاش های وی برای یافتن محل دقیق این اثر طی چندین سال ناموفق می ماند.
علت علاقه اش به این عکس با حسی ژاپنی-ایرانی آمیخته است چرا که این عکس را در یکی از کتاب های ایران شناس معروف ژاپنی، «آشی کاگا آتسواوجی» معروف به « عاشق آقا» دیده است. عکسی که ویرانه ای از یک اثر باستانی در ایران را نشان می دهد. حس کنجکاوی برای یافتن محل دقیق این اثر وی را وادار به سفر می نماید.
این ژاپنی می گوید : ” این عکس چشم مرا خیره نموده و فکر می کنم که علاقمندم روزی به دیدن این محل بروم.
نام این محل متقاعدم می کند که باید مکان مقدسی باشد. محله ای در حومه زرتشتی یزد.
بنابراین در سال ۲۰۱۰ میلادی به ایران سفر می کنم. اما پس از کاوش در یزد چنین محلی را نمی یابم . راهنمای محلی یزد و متولی زرتشتیان نتوانستند این محل را بیابند. “
شخصیت مد نظر ما یک ژاپنی است که در یادداشتهای خود نوشته است: می خواهم بگویم که سفر من از یک عکس آغاز شده است. عکسی که نمای ویران شده ای از دو معبد آتش را در میانه صخره ها نشان می دهد.”
وی ادامه می دهد نام این محل «تنگ چَک چَک» است.
همانگونه که ذکر شد در سال ۲۰۱۰ میلادی برای نشان دادن محل «تنگ چَک چَک» وی را به یزد می برند تا این محل را به او نشان دهند اما به اشتباه و بر اثر تشابه این نام با محلی دیگر، به «پیر سبز» در کوه های میان اردکان و انجیره می رود. تصاویر سال ۲۰۱۰ در متن گزارش وی نشان می دهد که بیشتر نقاط یزد را زیر پا گذاشته و دست خالی به ژاپن باز می گردد.
سفر به یزد در سال ۲۰۱۰ میلادی (بازدید از چکچکو در کوه های میان اردکان و انجیره)
http://www.geocities.jp/gur_bahram/ir10/ir1003.htm
داستان بررسی و تحقیق وی پیرامون این عکس تا سال ۲۰۱۳ میلادی ادامه می یابد تا اینکه…
وی ادامه می دهد : “به طور غیر منتظره ای در سال ۲۰۱۳ (میلادی) آدرس این عکس را در یک سایت دیدم. عکسی که « لوئی واندنبرگ» استاد تحقیقات تیم سوئدی در سال ۱۹۵۷ میلادی از این اثر باستانی در حومه شهر داراب(کتاب باستان شناسی ایران باستان) گرفته است. بنابراین، این واقعیت است که پنجمین بار حضور در ایران محدود به « تنگ چَک چَک» شده است.”
این مطلب بدون برچسب می باشد.
بسیار دل چسب
…..
ای کاش یک نفر اهل فن متولی معرفی آثار باستانی داراب در فضای اینترنتی میشد
مطمعنا افراد بیشتری از سراسر جهان رو میشه به ایران و داراب کشاند
ممنون جناب آقای سلمان
دست مریزاد
مثل همیشه عالی بودبرای من جالبه بدونم تا حالا میراث فرهنگی با آقای سلمان تعاملی داشته یا ایشون قصد ندارند برای چاپ سلسله مقالات بسیار خوبشون اقدام کنند؟
باسلام. افرین به پشتکارش
تنگ چک چک جزو رستاق هست ملک رستاق هست
این قصر و آن شاه نشین یک تابلو ندارد امیدوارم مسولین میراث فرهنگی به فکر ساخت تابلو راهنما جهت ایرانیهای دوستدار و خارجیهای عاشق جهانگردی باشند.
خداقوت
یکی از چارتاقی های رستاق، تنها چهارتاقی یا چارتاقی سرپوشیده سالم به جای مانده ساسانی است که نمونه دیگری از آن در ایران نیست!!!
بله این اثر باستانی در رستاق است که کسی به آن توجهی نمی کند!
مدتی پیش نیز در یکی از سایت های محلی رستاق این بی مهری به آثار باستانی را گوشزد کرده بودند.
دریغ از یک توجه
بیش از ۱۰ سال از ثبت این اثر می گذرد اما دریغ از یک اقدام مثبت, البته همه می دانیم وضع دولت خوب نیست.
بازهم نیازه که به اینگونه آثار که در نوع خود بی نظیر هستند توجه گردد.
اطلاعات بیشتر در مورد تنگ چک چک و قصر آیینه در سایت های محلی رستاق قابل مشاهد است.
به امید توجه به این پتانسیل ها و امثال آن در جای جای کشور و به ویژه داراب
فدای داراب باستانی واصیلم که مثل ستاره بر تارک جهان میدرخشه